Η συμφιλίωση επαγγελματικής-οικογενειακής/προσωπικής ζωής αποτελεί ένα από τα κεντρικά πεδία δράσης για την εφαρμογή πολιτικών προώθησης της ισότητας των φύλων, η οποία άρχισε να αποκτά βαρύνουσα σημασία τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω της έντονης συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας.
Με βάση τις κοινωνικό-οικονομικές και πολιτιστικές αλλαγές, η ανάγκη για ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Πλέον και τα δύο φύλα έχουν την υποχρέωση να αναλάβουν πιο ενεργούς εργασιακούς και οικογενειακούς ρόλους, καθώς οι μοιρασμένες ευθύνες του ζευγαριού στις οικογενειακές υποθέσεις, αποτελούν την βασική προϋπόθεση για την δημιουργία ίσων ευκαιριών στον εργασιακό χώρο για την γυναίκα.
Ακόμη και τώρα το φύλο αποτελεί διάκριση ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες και συνακόλουθα ο διαχωρισμό τους σε «ανδρικά» και «γυναικεία» επαγγέλματα. Τα επαγγέλματα που θεωρούνται «κατάλληλα» για την γυναίκα, είναι εκείνα που συνδυάζουν την εργασία αλλά και τον ρόλο της νοικοκυράς και μητέρας. Για αυτόν τον λόγο, πολλές γυναίκες κατέφυγαν στην λύση της μερικής απασχόλησης για να τα συνδυάσουν.
Η μερική απασχόληση προσφέρει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα. Αρχικά οι μητέρες που επιλέγουν αυτή τη μορφή εργασίας έχουν μια πιο ισόρροπη σχέση μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, διότι έχουν πολύτιμο χρόνο να αφιερώσουν στην οικογένεια τους και στον εαυτό τους, κάτι που θα ήταν αρκετά δύσκολο σε μια θέση πλήρης απασχόλησης. Επιπρόσθετα με αυτό το τύπο εργασίας υπάρχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης για άτομα που είχαν προηγουμένως αποκλειστεί από την αγορά εργασίας (π.χ. μητέρες). Από την άλλη μεριά τα μειονεκτήματα της είναι η χαμηλή αμοιβή και η δυσκολία επαγγελματικής ανέλιξης.
Κύρια χαρακτηριστικά της γυναικείας εργασίας πλέον αποτελούν, η μερική απασχόληση, το έντονο μισθολογικό χάσμα, οι διακρίσεις βάσει φύλου στον εργασιακό χώρο, καθώς και η άνιση πρόσβαση στα επαγγέλματα. Για αυτούς τους λόγους αποτελεί αναγκαία η πολιτική της συμφιλίωσης ανάμεσα στον εργασιακό και οικογενειακό χώρο.
Κλασικά παραδείγματα άρρητων διακρίσεων αποτελούν οι πεποιθήσεις, πως η μη αμειβόμενη εργασία για την φροντίδα των μελών της οικογενείας αποτελεί υποχρέωση της γυναίκας. Ενώ ευθύνη του άντρα είναι η αμειβόμενη εργασία για την οικονομική συντήρηση της οικογένειας. Τα στερεότυπα του φύλου στις επαγγελματικές επιλογές καθώς και η έντονη μορφή πατριαρχίας που εμφανίζεται στην πλειονότητα των οικογενειών, επηρεάζουν και αμβλύνουν αυτές τις πεποιθήσεις.
Το φαινόμενο του έμφυλου καταμερισμού εργασίας παρατηρείται στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης. Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες είναι εμφανές, πως η ανεργία στις γυναίκες είναι αισθητά μεγαλύτερη σε σχέση με τους άντρες.
Εν κατακλείδι γίνεται έκδηλο πως οι γυναίκες αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συντηρήσουν και να φροντίσουν την οικογένεια, ενώ οι άνδρες αφοσιώνονται στην καριέρα τους και στην επαγγελματική τους ανέλιξη. Αυτός ο έντονος έμφυλος διαχωρισμός αποτελεί τροχοπέδη στην επαγγελματική εξέλιξη της γυναίκας. Το κράτος έχει την υποχρέωση για την εύρεση λύσεων πάνω σε αυτό το χρόνιο πρόβλημα, καθώς και να προστατεύσει τις γυναίκες στον αγώνα τους για μια ισορροπημένη επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.
