Σε μια εποχή έντονων πολιτικών και κοινωνικών αναταράξεων, τίθεται πιο έντονα από ποτέ το θέμα της ισότητας των φύλων στην σύγχρονη Δυτική κοινωνία.
Μέσα από τα φεμινιστικά κινήματα και τους αλλεπάλληλους αγώνες των φεμινιστριών, οι γυναίκες κατάφεραν με το πέρασμα των ετών να κατακτήσουν νομικά τα δικαιώματα τους, που τόσο καιρό η εξουσία της πατριαρχίας τους τα στερούσε.
Οι μεγαλύτερες νομικές αλλαγές στην Ελλάδα έγιναν την δεκαετία του 1980, καθώς τότε εισήχθη, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα του διαζυγίου, του πολιτικού γάμου, το ψήφισμα νόμου κατά των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών στην αγορά εργασίας και κατήργησε την ευρέως διαδεδομένη προίκα. Άλλοι σημαντικοί νόμοι που ψηφίστηκαν για την ισότητα και την προστασία των γυναικών ήταν το 2006 ο νόμος κατά της οικογενειακής βίας και το 2018 το ελληνικό Κοινοβούλιο επικύρωσε την «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης» του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταπολέμηση της βίας εναντίων των γυναικών που υπογράφηκε το 2011. Όπως φαίνεται η γυναίκα στην ελληνική κοινωνία αργά αλλά σταθερά με το πέρασμα του χρόνου, κατοχύρωνε νομικά τα δικαιώματα της.
Όσον αναφορά τον εργασιακό τομέα τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Η αργή είσοδος της γυναίκας στον εργασιακό χώρο είχε ως συνέπεια την υποτίμηση της αξίας της. Δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα. Επιπρόσθετα έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της γυάλινης οροφής, που εμποδίζει πολλές γυναίκες να προαχθούν σε υψηλότερες θέσεις εργασίας βάσει των ικανοτήτων τους. Παράλληλα οι πεποιθήσεις της κοινωνίας για τον χωρισμό των επαγγελμάτων σε «ανδρικά» και «γυναικεία» δυσχεράνει το έργο των γυναικών, να ακολουθήσουν τον επαγγελματικό τομέα που επιθυμούν.
Συγχρόνως η γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με φαινόμενα παρενόχλησης και βίας. Δυστυχώς τα φαινόμενα ακραίας βίας και κακοποίησης γυναικών δεν αποτελούν εξαίρεση για την ελληνική κοινωνία. Ήδη τον τελευταίο καιρό έρχονται στην επιφάνεια όλο και περισσότερες καταγγελίες κακοποιημένων γυναικών. Επιπροσθέτως τα πράγματα γίνονται χειρότερα για τις γυναίκες που έπεσαν θύμα βιασμού, καθώς ήδη από την μήνυση που καταθέτουν, μια συχνή ερώτηση ,που δέχονται, από τους αστυνομικών είναι «Εάν ήσουν προκλητικά ντυμένη», με αυτόν τον τρόπο ρίχνουν μερίδιο της ευθύνης στην ίδια την γυναίκα.
Από τα παραπάνω είναι εμφανές, ότι μπορεί οι γυναίκες να κατοχύρωσαν νομικά τα δικαιώματα τους, μέσα από μακροχρόνιους αγώνες, αλλά στην πραγματική ζωή συμβαίνει το αντίθετο. Μια κοινωνία που είναι βαθιά ποτισμένη από τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις της πατριαρχίας, έχει ακόμα πολύ δρόμο να κάνει για να φτάσει στην πραγματική ισότητα των φύλων.
